Яаж зүгээр байхав...

Дэлхийг тойрсон санхүүгийн хямрал Монгол дээгүүр гарахдаа "Хүүе ээ, би үүгээр өнгөрөөгүй юмсан, хэн ийм болгочхов оо" гэдэг онигоо моодонд ороод байгаа энэ үед, би яаж дуугүй байх вэ, бас л хямралын талаар бичихээр шийдлээ. Аль 2008 оны 8, 9 сараас АНУ-д дуу дуугаа авалцан дампуурал нүүрлэж эхэлсэн үеэс л бусад орнууд эдийн засаг, санхүүгийн зах зээлээ хамгаалах бодлого боловсруулж эхэлсэн бол Монгол улсын хувьд ёстой л нөгөө өнгөрсөн борооны дараа цув нөмрөв гээч нь болж байх юм. Мундаг санхүү, эдийн засагчид нь ТВ-ээр бөөн онол яриад л, түүнийг нь жирийн ард иргэд ангайж хүлээж аваад л... Хөөрхий энгийн ард тэр үг хэллэгүүдийг чинь яаж ч ойлгох юм билээ, инфляц дифляц гэдэг 2 үгэнд л эмээ өвөө нар бол ухаан алдаад унаж байгаа шүү дээ.

УИХ-ын гишүүд ч гэсэн их хөөрхөн, хэдэн санхүү, эдийн засгийн үг хэллэг цээжилчихсэн, тэрийгээ сэтгүүлчдэд тоть шиг давтаад л... Үнэхээр санхүү эдийн засгийн мэргэжилтэй хүн нь тэдэн дотроо хэд билээ. Эвий эвий, миний эх орон, ард түмэн, төрийн тэргүүн, УИХ минь.

Замбараагүй хэтэрчихсэн төсвөө тодотгох гэж хөгийн санаанууд оруулж ирнэ. Өөрсдийнхөө цалинг 30-40% бууруулчих гэхээр өргөгддөггүй гар нь бусад хүмүүсийг хална, татвар төлөөсийг нэмэгдүүлнэ, жирийн ард иргэдийн ар нуруун дээрх ачааг нэмэгдүүлэх болохоор дуртай нь аргагүй өргөгддөгийг юу ч гэхэв. За тэгээд хямрал гэдгийг далимдуулж хэдэн бор цаас илүү “идэх” гэсэн улс төрчдийн нүд гялалзаад, шүлс нь асгараад, үнэн инээдтэй. Хоёр толгойн гэрээ гээд л өдөр шөнөгүй маргаад зөвшилцлийг эс олов гээч болох.

Үнэнээ хэлэхэд зарим үед ийм нийгэмд, ийм төрөөр удирдуулаад, ангайгаад явах ч гэж дээ гэж гутрах үе байдаг л юм. Нэгэн монгол хүн болж төрснийх, ёстой л нөгөө тэнэг монгол зангаараа “зурсан зураг нь энэ юм байлгүй дээ” гэж ирээд л нэг их санаа алдан сууна.